سوگ مادر

چگونه توان روایت کرد ؟
مرثیه بزرگ و غمگنانه ات را
در کوری اندوه زار قلب خویش .
چگونه ؟
ای بلند ترین زبانه آتش زندگی .
ای باغ سکوت .
من
دشت خشک پر آتشم .
در حسرت یک لحظه بارش
ای دریغ باران !
من
سوختم
سوختم
نه از آتش
که از خاک
و ساختم
نه با زندگی
که با مرگ .
ای تصویر هستی
چه زود بر بوم خاک
نقش بستی ! ؟
اکنون
دستهایم را می گشایم
و به استقبال دستهای خزان
می شتابم
چرا که
بهار
در دستهای تو
رفت .
چرا که
مرگ
از رفتن تو
زندگی یافت ........